නොලැබීම...

වෙරළට පෙමින් බැඳි 

රළ පහර නුඹ හට

හැකි නොවෙද 

සිපගන්න

කෙදින හෝ

වැලි කොපුල්...

දැවි දැවී දැවි දැවී 

එළිය දෙන දිනින්දෝ

උඹත් හැන්දෑ වෙද්දි

මුහුදු ලය මදුල්ලේ

නිවී සැනහෙනවානෙ...

කුමුදු මල පතා එන

මුදු මොලොක් සඳ කිරණ

ඔබ මියෙන්නෙත් ඇගේ

සුපුෂ්පිත පෙති මතනෙ....

කැළේ ගස් වල ඉඳන් 

කී ගාන රැහැයියෝ

උඹේ ගොරහැඬි හඬින්

නීරස දුක් ගීය 

උඹත් කෑ ගහනවනෙ...

සිහින් විය සිදුරකින් 

ආකහේ එලි සොයන,

කණකැස්බෑවො

කල්ප ගානකින් හරි

උඹේ නෙත ඒ එළිය 

දකිනවනෙ...

ඉතින් මේ බලාපන්,

ඇගේ එක කටහඬක්

මගේ සවනට දෙන්න 

ඈ කැමති නැති හැටි....

කාලකණ්නි වසන්තය

ඉරි තැලී , කෘශව

වියලී යන හැටි.....